เด็กคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งทางภาคใต้ของไทย ที่หมู่บ้านบาโงลูโบะอาแนหรือที่รู้จักกันคือบาโงซีโป อยู่ที่หมู่ 7 ตำบลเฉลิม อำเภอระแง จังหวัดนราธิวาส เขาเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะที่พออยู่พอกินอยู่ไปวันๆ พ่อแม่ก็ประกอบอาชีพกรีดยางเหมือนกับชาวบ้านทั่วๆไป และวันหนึ่งเด็กคนนั้นได้มีโอกาสไปเรียนหนังสือต่อในระดับมหาวิทยาลัย ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี ในคณะวิทยาการสื่อสาร สาขานิเทศศาสตร์ ในรหัส52 แต่คำเตือนหรือคำสอนของพ่อแม่ไม่เคยลืมจางหาย แม้เวลาจะผ่านไปนาน เพราะทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขา ถ้าเขาทำสำเร็จหรือเรียนจบ ก็สามารถช่วยเหลือดูแลหรือส่งเสียน้องชายอีกสามคน เขาจึงต้องพยายามทำให้สำเร็จตามที่พ่อแม่ได้ให้ความหวังไว้ โดยมีคติประจำใจว่า ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ มีไว้ให้คนพยายามเท่านั้น เด็กคนนั้นชื่อว่า มารูวัน เจ๊แต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น